Prachtig lastig: reflexpatronen en onbegrepen gedrag
Lang werd gedacht dat alleen het brein verantwoordelijk was voor de verwerking van informatie. Wanneer een kind zich anders ontwikkelde of ongewenst gedrag vertoonde, werd dit toegeschreven aan de prikkelverwerking in het kinderbrein. Het wordt meer en meer duidelijk dat het lichaam, en met name het autonome zenuwstelsel, hier net zo’n belangrijke rol in spelen. Het mooie daarvan is dat het zich weerspiegelt in lichaamstaal en bewegingen. Dat is waar het dit symposium over gaat.
Je ervaart zelf hoe je aan de manier van bewegen en gedrag kunt zien waarom het kind of de jongere vastloopt: fysiek, emotioneel en cognitief. Maar ook waarom het vastloopt en wat er nodig is om het gemakkelijker te maken.
Je ontdekt dat wiebelkonten, dromers, driftkikkers, kinderen met chronische onbegrepen pijn of moeilijke slapers wel anders willen maar meestal niet anders kunnen dan dit gedrag vertonen. Het zijn reddingsacties om zich staande te houden, aangestuurd door het autonome zenuwstelsel en zijn beschermende, primaire reflexen.
Dit wordt niet altijd herkend waardoor er alleen hulp wordt geboden voor datgene wat er aan de buitenkant zichtbaar is. Het kind wordt geholpen om zijn emoties te reguleren, prikkels beter te verwerken of het krijgt ondersteuning voor schoolse taken. Maar door lichaamstaal te observeren kan je overgaan tot effectief behandelen: stress reduceren middels lichaamsgerichte interventies.
Voor meer informatie klik op deze link